TRINITAD ( 16 - 19 MAART 2016 )

Het is al donker als we Trinitad met de bus binnenrijden.  Als de fietsriksja ons afzet in een arme, stoffige straat fronsen we de wenkbrauwen, maar éénmaal binnen in de casa voelen we ons meteen thuis. We logeren bij Titi, een oudere maar vivante vrouw.

Trinitad is de best bewaarde koloniale stad van Cuba en vierde vorig jaar zijn 500-jarig bestaan.
De binnenstad oogt heel vrolijk met veel mooie geschilderde huizen. Trinitad is heel toeristisch en staat ook op de lijst van werelderfgoed van de Unesco. Dit heeft natuurlijk ook zijn  voordelen …veel terrasjes, restaurantjes, kraampjes en winkeltjes Ook hier veel paarden, mannen met cowboyhoeden op straat en veel oldtimers.

Op de plaza genieten we van meerdere muziekoptredens, meestal met veel swong en ritme!
We vonden ook een leuk moijito-terrasje. Kortom, Trinitad betekent voor ons zalig mooi weer, een terrasje en genieten.

Even buiten het mooie, oude centrum van Trinitad is echter de Cubaanse realiteit. Veel Cubanen zijn arm en wonen in zeer eenvoudige huisjes, hun straten zijn zandweggetjes. ’s Avonds zit iedereen buiten en spelen kinderen op straat. Het is een gezellige bedoening. Als we in het donker naar onze casa wandelen voelen we ons nooit onveilig, velen roepen ons  “ola of bueno “na !

 ‘s Avonds worden we door Titi altijd verwend met een lekker diner. We zijn deze keer niet de enige gasten. Het is een komen en gaan van andere backpackers. Het doet deugd om reiservaringen met anderen te delen. Zo weet een Hollands meisje ons te vertellen dat we absoluut naar Baracoa moeten doorreizen ( wat we ook zullen doen ). De sprekende papegaai van Titi zorgt ook voor heel wat animo. Titi is heel geïnteresseerd in ons leven. Als we ons familiefotoboekje uithalen bekijkt ze aandachtig blaadje per blaadje. Wij oefenen onze Spaanse woordenschat “ ( es una nieta, es un esposo,…) en Titi ratelt maar aan één stuk door…guapo, lindo, bueno, un  familia muy hermosa,…

Op een andere dag rijden we met een collectivo naar Playa Ancon, een mooi wit strand op 14km van Trinitad met veel palmbomen.  Idyllisch zolang je niet achterom kijkt, want daar staan de betonnen bungalows voor de toeristen en een groot hotel.

De laatste dag zijn we echte “dagjestoeristen ”, maar dan zonder frigobox. Met een oude locomotief tjoefen we, samen met nog veel andere Duitsers, Italianen, Belgen ( een groep van Joker ! ),… door de vallei de indigenos .  Heel mooi, maar met een triestig verleden. Vroeger werkten op deze plantages slaven die gevangen werden gehouden in slavenkwartieren. We houden even halt in  het stadje waar de rijke kolonisten leefden. De meeste woningen zijn omgebouwd tot restaurants. Grappig om dan te zien dat deze sjieke restaurants buiten een openveld-keuken hebben.

Zoals altijd vullen we de laatste avond onze tjooldersbuzn ( of mochillas ), wat steeds vlotter begint te lukken.