Beetje eilandhoppen. We kiezen voor dit eiland om het
authentieke Cuba te voelen. Al onze
wensen worden voldaan. Er is op het eiland zo goed als niets. Met moeite lekker
eten. Het is een heel gedoe om er te geraken en nog een groter gedoe om er weg
te geraken. Het aftandse vliegtuig komt 5 uur te laat en om terug te keren is
er een technisch mankement aan het toestel en we vliegen 9u later terug. Daardoor missen we onze bus
naar Trinidad en blijven we een nachtje extra in Havana.
Het inchecken is niet meer echt van deze tijd in de lokale
luchthaven in Havana. Als we landen om 23u moeten we eerst onze koorts meten.
Beetje lachwekkende vertoning, 40 mensen met een koorts thermometer onder hun oksel. Bij het verlaten van het
kleine vliegveld vinden we het wat vies dat Ramberto ons niet opwacht. Gelukkig
horen we plots uit het niets onze namen Félipe y Martine. Even voor middernacht
komt hij er toch aan.
We zijn de enige toeristen en ze zijn hier overduidelijk niet
voorzien op backpackers. We vinden er onze draai en leven op het ritme van het eiland.
Op het eiland is de tijd blijven stilstaan. De Cubanen verplaatsen zich hier vooral met
paard en kar. Bussen zijn omgebouwde camions, in alle vormen en soorten. De
meeste huizen zijn zeer zeer sober en de buitenwijk voelt oostbloks aan.
Het zijn hier net carnavalsfeesten maar het is niets groots.
Veel volk op de been en enkele kitcherige kraampjes met prullen van niets.
Eetkraampjes waar een geroosterd varken in ligt en waar elke dag opnieuw
plakjes vlees wordt van gesneden. Na 4 dagen rest nog enkel de kop, geen spek
voor onze bek. Tot ’ s avonds laat salsa muziek die dreunt over de hele stad
Nueva Gerona.
We huren voor één dag fietsen. We hadden het al gemerkt dat
er geen fietscultuur is op het eiland. En eens we de gammele fietsen (de ene fiets verliest voortdurend een pedaal
en de andere fiets is rijden met de remmen dicht..) in onze handen krijgen weten we dat we er
slechts meter per meter zullen mee
vooruit geraken. We fietsen naar Presidio Modelo. De gevangenis waar Fidel
Castro en zijn rebellen werd gevangen genomen. Van ver wordt het landschap
onderbroken door de reusachtige heksenketels waar 6000 mensen werden opgesloten
in zeer triestige omstandigheden. De gevangenis was gekend door zijn enorme
corruptie en gewelddadigheden: slechts één wachttoren in het midden van de
honderden cellen. We houden nadien even
halt op Playa Paraiso. Er is geen kat te bespeuren. Wij plonzen in de zee.
Zondag is de laatste carnavaldag. We volgen de massa en bij
de rivier is er op een boot een dansspektakel. Salsa op zijn best, de Caraïben
op volle toeren. Filip kan niet dicht genoeg geraken om J…kiekjes te nemen
Ons dagritme verloopt in een slowmotion-tempo dat wij niet
kennen. Maar zo leven ze hier! We hebben geen zin meer om nog eens op de fiets
te rijden en laten ons de laatste dag door Ramberto naar Playa Bibijaguo
brengen. Er is geen volk omdat het voor de Cubanen winter is. 28° is voor hen
te koud om te zwemmen. Voor ons een topzomerdag.
Het is goed geweest op Isla de Juventud. We zijn blij dat er voor ons lekker werd
gekookt in de casa want anders zou het hier zeer pover zijn. Er zijn geen
toeristen en dus ook geen faciliteiten. En het ziet ernaar uit dat er hier
weinig zal veranderen in de komende jaren. Er raast hier af en toe een orkaan
en wat een beetje werd opgebouwd wordt dan zo weer weggeblazen. 
Een leven apart zo’n eilandleven. Na ons eiland avontuur
beslissen we om netjes de toeristen lijn te volgen en nemen we de Viazulbussen
van stad tot stad.
genieten maar,goede verdere reis gewenst
BeantwoordenVerwijderen