PUERTO LOPEZ ( 4 - 7 JULI 2016 )

We bekijken het nationale park van Cajas vanuit het busraam. Hoge toppen vangen veel wolken en op die hoogte (3.150m-4.450m) en die tijd van het jaar is dit zeker het geval. Het miezert aan de ene kant van de bergen maar eens we over de bergen zijn verschijnt de zon. Het is een mooi nationaal park, veel meren, mossen, schone begroeiing,....het lijkt erop dat hier feeën en nimfen leven? De eerste 4uren van de rit verlopen vlotjes. Een goede chauffeur, airco, een ontspannende film (zowel binnen als buiten). In Guayaguil stappen we over. Deze bus en de volgende 4 uur

durende rit naar Puerto Lopez is compleet tegenovergesteld. Een gek van een chauffeur, pokkeheet, loei,luide,lelijke muziek. Net op het moment dat we dreigen gek te worden komen we overstrest aan in Puerto Lopez. De stad ligt aan de Ecuadoriaanse kust en ligt buiten het episch centrum van de aardbeving, die hier enkele maanden geleden veel schade en leed berokkende. Er was wel materiële schade in P.L., maar de grootste gevolgen zijn het wegblijven van de toeristen. Wij vinden een kamer in hostel Maxima. Puerto Lopez is een eenvoudig vissersdorp en in de restaurantjes kunnen we dan

ook enkel vis krijgen om te eten. Het is warm en bewolkt met wellicht een vochtigheidsgraad van 100%? De weg langs de malécon is stoffig en zanderig en er rijdt met een regelmaat een vrachtwagen voorbij die de weg besproeit. Dit moet niet meer gebeuren de komende dagen want het zal regelmatig miezeren. Jaarlijks, tussen juni en oktober, houden talrijke bultrugwalvissen zich op nabij de kust om te paren. We willen walvissen spotten en boeken een tour naar Isla de la Plata, een vulkanisch eiland op 2 uur varen (40km) met de speedboat. Het wordt een echte dierendag. Onze dag begint met 'motjes' regen. Als we op zee komen wordt ons geduld om walvissen te spotten niet lang op proef gesteld. Na amper een haf uur varen

horen en zien we de eerste walvissen. Nabij Isla de la Plata blijft de boot dobberen op de (toch wel wilde) zee en kunnen we onze ogen de kost geven om die reuzen te zien. Heel nabij (15 m) en verder zien we vele walvissen. Wat we zien en horen kunnen we niet in beeld brengen ,maar het is fantastisch om die grote vissen als flatgebouwen uit de zee te zien rijzen. We zien er ontelbaar veel en wat een unicum om dit te kunnen ervaren. Wal (waw) vissen zijn heel heel groot.  Niemand wordt zeeziek op de boot wat zeer uitzonderlijk is omdat de hoge golven de boot stevig doen schommelen. We zien vissers met kleine boten dobberen te midden de zee, iets wat wij nooit zouden durven. Wij gaan aan wal op Isla de La plata. We zien 

 

net voor het aanmeren vele zeeschildpadden en pelikanen. Dit eiland wordt in de volksmond ook wel "Poor Men's Galapagos" genoemd. Dit eiland wordt zo genoemd omdat de unieke fauna en flora enkel hier en op de Galapagos-eilanden voorkomt. "Poor Men's " voor hen die het budget niet uitgeven voor de Galapagos. Wij kiezen voor de 2,5u durende wandeling en het is wonderbaarlijk mooi. We zien vele vogelsoorten waar we het bestaan niet van kenden. Vogels met blauwe poten die altijd per paar samen zitten. We zijn geen bedreiging voor hen en ze blijven bijna ter plaatse zitten als we voorbij stappen. Ze tetteren constant met

 

elkaar, het vrouwtje krijst en het mannetje fluit, het zijn gekke vogels en we zouden er uren kunnen naar kijken. Verder woont een kolonie waarvan de mannetjes een rode zak hebben onder de snavel. We zien echt rare snuiters (onszelf nooit meegerekend). Op een bepaald moment vliegt er een hele kolonie boven ons. Even later stappen we voorbij een nest waar moeder en jong samen  zitten. De vliegende kolonie moet hen beschermen. Zo mooi om te bekijken hoe liefdevol ma-pa vogel voor hun jong zorgt.  De natuur is prachtig, kliffen, de begroeiing,...Jammer dat de Galapagos zo heel duur zijn anders zouden ze ons daar zeker ook vinden.

We houden nog een snorkelhalte waar een scala aan tropische vissen  onder ons zwemt. De zon was niet echt van de partij, wat niet zo erg is want de warmtegraden zijn er wel. De terugvaart is niet gezellig want de zee is zeer woest. Aanvankelijk kregen we geen reddingsvest, maar plots stop de boot en krijgen we er alsnog toch één. We merken dat wij geen echte speedboatratten zijn, we zitten snel met de zeebibber als we woeste golven op ons zien afkomen. We gaan nog eens vis smullen want we zijn hiervoor in de sferen.

Omdat er 's morgens altijd veel bedrijvigheid is op het strand  gaan we eens piepen. We geloven bijna onze eigen ogen niet. Vissersboten komen en gaan en brengen tonnen tonijn aan. Maar dit is nog het minst spectaculaire. Er worden ook veel haaien uit de zee gevist. Met man en macht worden ze op het strand gesleurd. Wat een kanjers!!  En wat een geluk dat we dit niet zagen voor we gisteren wilden snorkelen! De haaien wegen 150kg, zelfs met de vinnen, kop en kieuwen (ook goed voor 5Okg) er af. We vragen of die ook worden gebruikt voor consumptie en hun antwoord is 'si,

claro'. Het ontdoen van alles aan de haaien is niet de meest mooie film die we zien en dan spreken we nog niet van de geur. Het leven van een visser is ook geen gewoon leven. Als we wandelen in het stadje merken we dat de meesten geen rijkelijk bestaan leiden. De huizen, de gebouwen zijn zeer eenvoudig. De mensen leiden geen gejaagd leven, ze leven als een toffe gemeenschap samen.