BANOS - LATACUNGA ( 8 - 14 JULI 2016 )

Het is nog donker als we in de busterminal van Quito aankomen. We hebben geluk, er is meteen een bus naar Banos waar we enkele dagen willen verblijven. Een vriendelijke bushelper vertelt ons dat zijn bus heel veilig is en dat we onze dagrugzakken boven op de bagagerekken kunnen leggen.  Als we enkele minuten aan het rijden zijn vertelt de helper dat hij even zijn vrouw moet bellen (slaapt zij dan niet om 5u 's morgens?) Bij de eerste halte stappen er enkele mensen op, één Ecuadoriaan neemt plaats achter ons en valt meteen in slaap. We voelen nattigheid en nemen onze dagrugzakken uit de rekken en zetten deze bij ons. De bushelper ziet dit en maant ons aan om de rugzakken onder

onze stoel te leggen. We gaan hier echter niet op in en houden deze op onze schoot. Twee minuten later stopt de bus en bliksemsnel verdwijnen zowel de bushelper als de slapende Ecuadoriaan. Even later komt de echte bushelper de tickets controleren. We zijn onthutst als we beseffen dat de bushelper helemaal geen helper was en deze twee Ecuadorianen blijkbaar een val probeerden op te zetten om van onder/van achter onze stoelen onze rugzakken te pikken of leeg te maken. We zijn er niet goed van, maar tegelijkertijd ook trots dat we de val vermeden hebben. Twee uur later zijn we in Banos en reserveren meteen een kamer in Hostel Llamovientos. Banos is prachtig gelegen in een vallei te midden van beboste bergen,

watervallen en de actieve vulkaan Tungurahua. Deze vulkaan liet in maart dit jaar nog van zich horen. Het stadje is bekend als de speeltuin voor al wie van outdoor-sporten houdt zoals mountainbiken, ziplining, canyoning,... Wij laten dit alles echter aan ons voorbijgaan en wandelen naar één van de warmwaterbronnen in het stadje, "El salado". De wandeling in en door de vallei is prachtig. In het warmwaterbad laten we ons helemaal gaan, hetzij 10 minuten in het warme bad en dan weer 10 minuten in het koudere bad en dan begint

het weer opnieuw. Martien, ijsbeer die ze is, test ook het ijskoude bad. Banos is meestal bewolkt omdat het dicht bij het regenwoud ligt, af en toe breekt de zon door en verdwijnen de wolken deels of helemaal. We hebben,bij het terugwandelen, geluk als de wolken even verdwijnen en we plots oog in oog staan met de mastodonte vulkaan Tungurahua...de MAX! Terug in het stadje proeven we enkele lokale specialiteiten: melcocha (een soort rekbabbeluut die ze terplekke maken) zoet sap van bamboe, van de cuy (gegrilde cavia) proeven we niet. De volgende dag is een echte stapdag; we willen naar de mirador,

Casa de Arbol, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de vulkaan Tungurahua. We zijn blij, want ook de zon is van de partij! De eerste twee uur stappen we door bossen omhoog naar de mirador, Bellavista, waar we een mooi zicht over de vallei en Banos hebben. We stappen nog enkele uren verder. Onderweg zijn er kraampjes waar ze lokaal fruit verkopen ( tomate de arbol, babacos,...). De wolken sluiten zich steeds meer en het wordt donkerder en donkerder. In de late namiddag zijn we boven! We zijn ontgoocheld als de wolken zich volledig gesloten hebben en we geen sikkepit zien van de

vulkaan. We moeten ons tevreden stellen met de mooie wandeling. Casa de Arbol roept de nostalgie op van onze kindertijd op de Rode berg. Je kan hier op een reusachtige schommel de hemel (of the edge of glory ) inschommelen. Omdat de map die we in de toeristeninfo kregen niet helemaal klopt, moeten we langs een andere weg terug naar beneden, wat een grote omweg betekent. We hebben van onze stapdag (18km) genoten. De volgende dag reizen we door (of beter terug) naar Latacunga, een busrit van 2 uur. Het stadje

Latacunga is niet bijzonder, maar is een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan de actieve vulkaan "de Cotopaxi" en het prachtige kratermeer "Quilotoa ", wat we de komende dagen ook doen. We regelen in ons hostel Tiana een daguitstap naar de vulkaan. De Cotopaxi ligt in een heel mooi natuurreservaat en is enkel toegankelijk met gids.  Eddy is onze gids en is bezeten van bergen en vulkanen en vertelt in het museum vol passie over deze vulkaan. Zo kan je bvb. aan de kleur van de rookwolk uit de vulkaan voorspellen wanneer de vulkaan zal

uitbarsten (in volgorde van witte-gele-oranje-rode rook). Niet enkel de uitbarsting met lava is bedreigend voor de dorpen en de omgeving, ook de rookwolk is gevaarlijk. De as wordt in de lucht gecatapulteerd, en bij het neerdalen in de koude lucht vormen zich as-stenen die op aarde neervallen. Daarnaast doet de hete lucht veel sneeuw en ijs smelten die op zijn weg naar beneden, door de canyons, stenen, modder, aarde en bomen meesleurEen. Deze modderstroom kan de dorpen overspoelen. We rijden met de jeep de pampa in en staan even later aan de voet van de Cotopaxi, 5897m hoog en de tweede hoogste actieve vulkaan ter wereld. Wat een MEGAgevoel!, alsof we in

een natuurdocumentaire zitten! Het is bewolkt en zien slechts af en toe de top van de vulkaan. we stappen langs de lagune naar de mirador, 500m klimmen tot 4300m. Op de mirador blijven we lang kijken naar het spel van de wolken die de vulkaan probeert te verstoppen. De vulkaan kleurt onderaan groen (van de vegetatie), in het midden deels grijs (aslagen en stenen) en deels rood (waar de gletsjer weggesmolten is) en wit boven (ijs en sneeuw). In de late namiddag lunchen we in de refugio. De gids kijkt door het raam en zegt ons te haasten naar de jeep. De wolken zijn grotendeels weggetrokken waardoor bijna de volledige vulkaan te zien is.

Het is maar een woord...we voelen ons geluksvogels dat Eddy onze gids is en net zoals wij nog een uur meegeniet van het zicht op de Cotopaxi. 's Avonds voelen we de grond l trillen.. Later blijkt dat dit het gevolg is van 2 aardbevingen aan de Noordkust van Ecuador (schaal 6.2 en 5.6). Volgens de seismologen moeten de aardplaten terug hun plaats vinden en kunnen er de komende maanden nog bevingen zijn. De volgende dag nemen we de lokale bus naar Lago Quilotoa. Een prachtige kronkelende op- en neer-rit door de Andes tot op 3850m hoogte. We zien een ander Ecuador, heel wat eenvoudiger en armer. De bergen zijn net lappendekens door

de vele soorten groenten en gewassen die er geteeld worden. in het dorpje Zumbahua worden we plots gedropt en rijdt de bus verder. We weten niet hoe of wat, het is al de tweede keer dat we dit in Ecuador meemaken. Gelukkig kunnen we mee in de laadbak van een pickup tot aan de ingang van het park. We wandelen naar de rand van de krater...weeral een  WAAW, zo'n 300m lager ligt het turquoise kratermeer. We maken een tocht rond het kratermeer, soms voelt het alsof we in de duinen lopen, soms is het net "kammen lopen zoals in Slowakije", met af en toe zicht op het meer. Het is typisch Ecuadoriaans bergweer: het waait fel en de lucht zit meestal pottetoe. Op de

terugweg genieten we van de Ecuadoriaanse highlands. Latacunga was een stop op onze reis meer dan waard!