HUANCHACO - MANCORA ( 27 JUNI - 1 JULI 2016 )

We reizen weer eens verder met de nachtbus richting Trujillo, waar we met een taxi nog 15 km verder rijden naar de kuststad Huanchaco. Het is onze voorlaatste stop voor we naar Ecuador reizen. We  leren in het hostel Bruno kennen, een jonge Peruaan, die bezoeken organiseert naar de ruïnes van de Moche-beschaving. We hadden van de Moche eerlijk gezegd nog nooit gehoord !
Met lokale busjes rijden we naar "Huaca del Sol y de la Luna", de Zonnetempel en de Maantempel. Deze archeologische grafheuvels liggen in woestijngebied. De piramides zien er uit als gigantische zandheuvels. Sommige graftombes zijn nog steeds gedecoreerd met goed bewaarde schilderingen op de

muren. Deze schilderingen leren veel over de Moche-cultuur. Die dateert van lang voor de Inca's ten tijde van de Romeinen bij ons. Alle archeologen zijn er vrijwilligers, want de Peruaanse overheid subsideert niks, ongelooflijk . De Moche beschaving was een van de grootste in het vroege Amerika! Het volk werd geregeerd door een god-koning die kracht won door het brengen van mensenoffers. Religieuze afbeeldingen tonen de barbaarse rituele strijd van Moche tegen Moche. Er werden ritueel begraven skeletten gevonden van jonge vrouwen die wreed werden omgebracht om de krachten van de natuur tegen te houden. De vele offers mochten echter niet baten, de wereld van de Moche is vergaan door El Nino

en aardbevingen. Als we terugkomen in ons hostel horen we dat er een schietpartij in de onze straat was met 2 dodelijke slachtoffers. Huanchaco is nochtans een rustige veilige plaats maar het was blijkbaar een afrekening binnen het milieu? Op zee zien we vissers met hun typische "Caballitos de totora", dit zijn rietboten die de vissers hier gebruiken. Vanop een terrasje zien we de zon in de zee zakken! We houden een lazy thuesday en genieten van het wandelen langs de Malecon. Omdat één busrit naar Ecuador te ver is houden we nog een laatste stop in Mancora. We hebben geen plannen

om lang te blijven aan de kust maar willen toch ook even proeven van deze plaats, want ook dit is Peru. Het is zeer warm in Mancora en een waar paradijs voor surfers. Er waait een strakke wind en het is zand eten als we ons even settelen. Als we de strandlijn willen afwandelen komt een bewaker ons dit afraden want het is niet veilig wandelen weg van alles en iedereen. Er zijn dit weekend vissersfeesten: overdag houden ze volksspelen op het strand, de fanfara speelt vrolijke deuntjes en er is constant vuurwerkgeknal. Als het avond wordt barst het feest los, zelfs uit de voegen. Mancore is klein en de muziek is gewoon overal te horen. Van slapen komt weinig in huis. We wisten niet dat vissers zo

goed muziek konden spelen!We houden een laatste Perudag en genieten van de vele surfers die pogen te surfen op de woeste zee. Zwemmen zit er voor ons niet in want het is een gevaarlijke stroming. Eerst word je met volle geweld naar voor geduwd en daarna met een zelfde kracht terug gezogen. Hier nemen we afscheid van Peru we kwamen van grote hoogtes tot op zee niveau.