SUCRE ( 15 - 19 MEI 2016 )

Het werd een koude en lange busrit naar Sucre. Om 6u30 laten we ons door een taxi afzetten bij het Pachamama-hostel. Het is nog vroeg en we zijn moe, we kruipen nog 2 uurtjes in ons bed. Vandaag willen we naar de zondagsmarkt van Tarabuca, zo’n 65km van Sucre. Met een volgepropte microbus rijden we ernaar toe, een mooie maar zeer stoffige rit door de bergen. We zijn wat ontgoocheld als we de toeristische kraampjes rond het plein zien. Deze markt staat nochtans bekend als een mooie markt waar de lokalen vanuit alle naburige bergdorpen naartoe komen. Als we doorlopen zien we, enkele steegjes verder, de echte Tarabuca-markt. We zijn onder de indruk. Elk dorp heeft zijn eigen vrachtwagen (die dienst doet als bus en vrachtwagen) om de spullen, fruit en groenten te verkopen. Het is een drukte van jewelste. Het is duidelijk het seizoen van de appelsienen en mandarijnen. Vele mannen en vrouwen lopen in hun traditionele kledij (eigen aan hun dorp) rond en zien er heel verweerd uit. Ze zijn één met hun omgeving.  We laten ons verdwalen op de kleurrijke en levendige markt.

Ons hostel heeft een gemeenschappelijke keuken, er hangt een gezellige sfeer en is een leuke plaats om naast het koken ook andere reizigers te ontmoeten. Zo leren we Jackelien en Daniel kennen, een jong Duits koppel die al 8 maanden onderweg is met de fiets (jackdanielsbiketrip.wordpress.com). We maken ook kennis met Corr, een gepensioneerde Nederlander die een jaar op reis is met zijn moto, allen boeiende mensen met boeiende verhalen, waarmee we onze reiservaringen en meningen delen. De volgende dagen bezoeken we Sucre: de witte, koloniale en culturele hoofdstad van Bolivië. In Sucre is er een aangenaam klimaat, het is stralend zonnig weer! Het valt ons meteen op dat Sucre een totaal andere stad is dan alle andere Boliviaanse steden waar we door reisden: het oogt veel hipper, rijker, veel studenten in de stad, wat in schril contrast staat met de vele arme oude mensen die overal in de stad bedelen om wat geld. We ontdekken ook het vegetarisch restaurant  ‘Condorcafé’ die de komende dagen onze vaste stek zal worden. We lopen Sucre gewoon plat…van de fruitmarkt naar de plaza, van de plaza naar de reisburo’s, van de reisburo’s naar de winkels, van de winkels naar het museum,…met

tussendoor een lassi, een koffietje… kortom puur genieten! We vinden op straat een portefeuille van een jonge dokter met behoorlijk wat geld in. We maken er een erezaak van om deze persoonlijk terug te bezorgen ( de politie is niet te vertrouwen ), wat ons met de hulp van Condorcafé uiteindelijk lukt. We worden stil als we langs de hoge muren met nissen lopen in de cemetery. In elke nis zitten persoonlijke spullen van de overledenen. Het lijkt een volledig dorp met gebouwen vol overledenen. We puffen en blazen als we het hoogste pleintje van de stad, Recoleta, willen bezoeken. Sucre is een gezellige stad ! We maken ook een daguitstap rond Sucre. We vertrekken ’s morgens vroeg met de jeep. De gids vraagt ons om geen foto’s te nemen van de mensen onderweg omdat ze geloven dat je zo hun ziel wegneemt. Een uurtje later zijn we bij ons vertrekpunt in de bergen en zien we Sucre in het dal onder de wolken liggen. We stappen een deel over een oude Incaroute, die vroeger liep over Ecuador-Peru-Bolivië. Deze was bedoeld als karavaanroute om vlot goederen, zoals zout, aardappelen,…over het ganse Incarijk te vervoeren met ezel en lama’s.  Het uitzicht over de bergen is magnifiek ! Onze tocht gaan verder naar de krater van Maragua. Vanop de mirador hebben we een mooi panorama over de ganse krater. Het landschap kleurt rood,

groen, grijs,..geen foto kan dit weergeven!  ’s Middags picknicken we in het dorp, gelegen midden in de vulkaankrater Maragua. Het dorp is heel arm. De meeste mannen werken in de stad om extra geld te verdienen terwijl de vrouwen en kinderen in het dorp achter blijven. In de namiddag staat een stevige klim (en later ook afdaling) op het programma naar dino-afdrukken in de rotsen. We zijn verrast door de mooie bergen en natuur zo dicht bij Sucre. Bij het zien van de afdrukken en de uitleg van de gids zijn al onze twijfels ivm. de echtheid weg: een boer wou de grond bewerken maar voelde overal een verharde ondergrond. Archeologen schepten de aarde weg en vonden zo de afdrukken van de dino’s. In de omgeving werden nog tientallen andere dino-afdrukken gevonden. Een stoffige, kronkelende rit van 2 uur met de jeep over en door de bergen brengt ons terug naar Sucre. Morgen nog wat chielen en na de middag naar de busterminal, waar we om 16u de nachtbus nemen naar Samaipata.