SAMAIPATA - LA PAZ ( 20 - 24 MEI 2016 )

Gjiltegans deur1gescheikt worden we om 2u 's nachts gedropt langs de weg in Samaipata. Het was een helse stoffige koude busrit. Er is geen kat op straat enkel veel blaffende honden. We stappen richting, we weten niet waar en bellen aan bij het eerste beste hostel Andorina. We worden binnen gelaten en zijn hier zeer blij om. We tjolen de rest van de nacht door, Filip op de grond en ik in de te kleine zetel 3dubbel toe. Andorina wordt uitgebaat door een Hollander en is best leuk maar  na het ontbijt verhuizen we naar 'El Jardin' omdat er daar een tuin is. Selien en Sander

lieten voor ons nog een lieve boodschap achter in Andorina. El Jardin is een zeer gezellig ingericht hostel met  een eigen stijl, een tuin en een buitenkeuken. Wij zijn meteen verkocht door het koepelhuisje. Jan is een Antwerpenaar en hij is samen met zijn Boliviaanse vrouw de eigenaar. Er zijn kampeermogelijkheden en hierdoor zijn er veel jonge backpackers. Zij zorgen voor een gezellig aparte sfeer. Zij tjielen vooral en trekken weinig rond. Een leuk allegaartje van mensen uit Argentinië, Frankrijk, Chili, India, Colombia en wij uit België. Het is hier een totaal ander weertje. De eerste

dag nog volle bak zon maar hierna komen er wolken aangedreven en is het vochtig en mistig. Dit zal ons doen en laten wel bepalen. Zo kunnen we de trekking naar Ambora niet doen. De wegen liggen er modderig en onberijdbaar bij door de regen van de voorbije dagen. We stiefelen naar de dierentuin op een 3tal km van Samaipata. Een kleinschalige dierentuin maar wel gezellig. Enkele apen, een stekelvarken en papegaaien leven er vrij rond. Een brulaap reageert brullend op muziek. We willen dit wel eens van nabij bekijken. Ongelooflijk wat een lawaai zo'n diertje kan maken. Als wij bij hem aankomen vergeet hij al zijn liefde voor muziek. De aap komt niet uit de mouw maar rond mijn nek. Hij neemt me stevig vast, ik kom er bijna van in ademnood. Ik voel me helemaal niet op mijn gemak. Zijn vriendje zorgt nog voor meer heisa en die komt op mijn hoofd zitten en krabt in mijn haren. Ik krijg het advies om mij vooral rustig te houden want als ik een gebaar zou maken die zij niet willen kunnen ze bijten. Ze houden van meisjes en enkel mannen kunnen hen wegnemen. Filip staat er bij en kijkt hiernaar maar is absoluut geen kandidaat. Wat ben ik blij als een andere toerist de aap van mij kan overnemen. Met de schrik kom ik er van af.

Op een mistige dag willen we 'El Fuerte' de Inca-site bezoeken. We weten wel dat we weinig zullen zien van het rijk maar het is een mooi gebied om door te stappen. Het is een hilarische bergrit omdat de chauffeur een echte doe het zelver is. Het stuur stond vroeger aan de rechterkant en werd verbouwd naar de linkerkant. Hij rijdt met zijn ruiten open omdat hij de ruitenwissers zelf moet over het venster wrijven. De auto rijdt, de remmen werken,....meer moet dit dus niet zijn. Het is een mystieke plaats en het heeft wel iets met de mist rondom ons. Samaipata is een gezellig stadje maar we

blijven er toch niet langer hangen omdat we geen jungle tocht kunnen maken. We vinden dit wel jammer maar het is de eerste keer op onze reis dat de weergoden ons minder gunstig gezind zijn. De tussenstop naar La Paz, Cochabamba laten we links liggen. Dit betekent een lange nachtrit via Santa Cruz naar La Paz. We vertrekken met de microbus (3u) om 9u naar Santa Cruz. Wij vinden dit een zeer ongezellige stad die ons niets te bieden heeft.

 

 

Om 15u30 vertrekt de nachtbus naar La Paz. Daar komen wij busmoe aan om 11u. We laten ons meteen naar hotel Sagarnaca brengen. In de namiddag bezoeken we (aan de buitenkant) de beruchte gevangenis van San Pedro. Die gevangenis ligt pal in het centrum van La Paz. We laten ons ook nog eens verdwalen op de heksenmarkt.