JEEPTOUR SALAR DE UYUNI ( 5 - 8 MEI 2016 )

Om 5u 's morgens komt de nachtbus aan in Uyuni. Het is nog donker en ijskoud. Gelukkig staan er lokalen ons op te wachten en roepen " desayuno, breakfast ". Even later zitten we lekker warm in een soort refter, dicht bijeengepakt tussen andere gestrande toeristen en vele rugzakken die overal staan en rondliggen. We nemen alleen het noodzakelijke mee in onze dagrugzakken en laten onze grote rugzakken achter in de oficina. Om 10u30 vertrekken we met ons vieren, samen met onze gids en chauffeur Alejandro. We boekten een jeeptour voor vier dagen, 2 dagen in de zoutvlakte en 2 dagen in de hoogvlaktes aan de grens met Chili. Maar voor we daaraan beginnen bezoeken we eerst het locomotievenkerkhof. Tot 1950 was er een bloeiende handel van zout met Chili  over het spoor, daarna ging alles in verval en bleven de locomotieven achter. Tijd voor onze eerste fotoshoot om dit surrealistisch beeld vast te leggen.

We rijden verder door 'plastiekland': steppe met overal plastiekzakken. Volgens onze gids een gevolg van de Dakarrally die hier in januari passeerde ,volgens een andere gids komt dit door de laksheid van de bevolking. We rijden de zoutvlakte op, steeds verder en verder tot we alleen nog zout en nog eens zout zien...nog meer surrealisme! We zien rond ons veel 'fata morgana's': meren in de verte en zwevende bergen die er net zijn! De zoutvlakte van Uyuni heeft een oppervlakte van 12000 m2 en is de grootste ter wereld. We lunchen in een zouthotel en houden een tweede fotoshoot. We ontdekken het plezier van illusiefoto's maken, waarbij door de afstand dingen groter of kleiner worden...het wordt steeds leuker. We rijden 75km over de zoutvlakte tot aan het dorpje Coquesa, gelegen aan de rand van de zoutvlakte aan de voet van de vulkaan Tunupa. We verkennen het dorp en de omgeving.

Ik volg een lamahoedster die haar kudde terugbrengt, terwijl Sander, Selien en Martien naar de zoutvlakte wandelen om te genieten van de zonsondergang. Aan de rand van de zoutvlakte zijn kleine meertjes waar flamingo's rondtrippelen. Als de avond valt wordt het koud, we gaan vroeg slapen. We zijn om 5u30 op, trotseren de koude en wandelen in het donker de zoutvlakte op om de zonsopgang te bewonderen. Het licht op het zout zorgt voor een mooi kleurenspektakel. Na het ontbijt beklimmen we de heuvel bij het dorp. We puffen en blazen, want we zitten op 3800m en dat voelen we ! We stoppen bij de grot van de mummies waar 6 mummies (een moeder met haar 2 kinderen, een chef op zijn troon en 2 mannen in zittende slaaphouding)  te bekijken zijn. Deze mummies zijn 800jaar oud. Ondanks dit akelig beeld voelt het natuurlijk aan.

We klimmen verder naar de mirador van de vulkaan. We stappen langs bergwanden waar de dorpelingen quinoa telen. Vanop de mirador hebben we een prachtig zicht over het dorp, de zoutvlakte en de vulkaan. Alejandro is soms meer chef dan gids, zo wil hij niet dat we 'smiddags buiten in het zonnetje eten, maar we houden voet bij stuk en installeren ons bij de andere tourgroep!  Na de middag maken we nog meer illusiefoto's, daarna rijden we over de zoutvlakte verder naar het cactuseiland. In de auto heb ik geen zonnebril aan, waarvoor ik de komende dagen de prijs zal betalen. Opnieuw Waw...een eiland vol cactussen te midden de zoutvlakte. Sommige cactussen zijn meer dan 5m hoog en als je weet dat ze 5mm per jaar groeien... De ramen en deuren van de gebouwen zijn van cactushout gemaakt !We wandelen het hele eiland rond, 2 Franse meisjes sluiten zich aan bij ons viertjes. Met 6 in de jeep rijden we naar het zouthotel aan de rand van Salar.

Hier logeren we voor de nacht. Het gebouw is van zoutblokken, alsook ons bed, de tafel, de stoelen,...het voelt warmer aan dan gedacht. Het zout absorbeert de warmte van de zon. 's Morgens moet alles vrij vlug gaan, want Alejandro wil al om 6 uur vertrekken. We rijden de hele dag op pistes door de hoogvlakte, deels steppe deels woestijn. Af en toe zijn er stops en gaan we stappen.  Dit gebied is volledig omgeven door vulkanen en bergen en vormen een natuurlijke grens met Chili. Het lijkt alsof we  in een natuurdocumentaire zitten...enorme vlaktes, prachtige bergen, meren met flamingo's, rotsformaties door erosie omgevormd tot grillige rotsen. Laguna Colorado is onze eindbestemming voor vandaag. Het hostel ligt op 4100m hoogte aan de voet van het meer. We maken nog een pittige en mooie wandeling naar de mirador van het meer. We zijn net op tijd terug om de mooie zonsondergang te zien. Het vriest buiten en binnen.

Na het avondeten kruipen we in onze slaapzak met ons thermisch ondergoed aan met 4 dekens boven ons. We hebben een slechte nacht en liggen, door de hoogte, veel wakker. Ook de laatste dag van onze tour zijn we vroeg op. Bij zonsopgang zijn we al bij de geisers. Indrukwekkend en fenomenaal: het vriest terwijl er warme dampen uit de geisers spuiten. In de putten broebelt het kokende water. We houden nog even halt bij Laguna Verde en strekken onze benen. Martien trakteert ons drietjes voor moederkesdag met een inkomticket bij de warmwaterbronnen (voor de kindertjes en co'tjes in België: ook jullie ticket ligt klaar bij de inkombalie). Zaaalig en spectaculair, in de vrieskou een warmwaterbad nemen. We fleuren helemaal op!

We rijden terug richting Uyuni, met nog enkele stops bij een meer, het dorp Quetena Grande en prachtige rotsformaties (lavastromen die door erosie mooie rotsformaties vormen). Deze tour bracht ons naar 1 van  de mooiste natuurplekken die we ooit bezochten, we vielen van de ene verbazing in de andere en zijn blij dat we dit konden zien en meemaken. De kou, de slechte nachten, het vroeg opstaan en de droge lippen waren het zeker waard ! Eénmaal terug in Uyuni is er niet veel tijd om na te genieten: eerst onze rugzakken herschikken, vlug wat eten en een uurtje later zitten we al op de avondbus naar Potosí.