EVEN TERUGBLIKKEN OP BOLIVIE ( 1 - 30 MEI 2016 )

Wij vonden Bolivië een aangenaam backpackersland en het rond trekken door Bolivia voldeed ruimschoots aan onze verwachtingen. Er waren veel en goede vervoersmogelijkheden, zowel voor verre afstanden als lokaal. Elke grote stad had een busterminal waar veel busmaatschappijen al van ver staan te roepen om bij hen een zitje te kopen, zowel voor dag- als nachtbussen. Het gebeurde enkele keren dat ze ons ticket terplekke inruilden voor een ticket bij een andere busmaatschappij, omdat er te weinig passagiers waren bij hen en dit niet altijd in positieve zin. De nachtbus nemen was altijd een verrassing...we wisten nooit wanneer het plaspauze was, het bustoilet bleek plots gesloten, midden in de nacht gingen de lichten aan en stapten passagiers op en af en we wisten nooit wanneer we 's morgens aankwamen. We konden altijd en overal mee met de microtaxi's en busjes. We vonden het leuk om temidden de Bolivianen te reizen. Guesthouses en hotels waren er in overvloed. We misten soms wel de gezelligheid van een binnentuin of gemeenschappelijke leefruimte, maar genoten er des te meer van als er een gemeenschappelijke keuken was om samen met andere reizigers bij te praten en te koken.

Bolivië was een prachtig land om door te reizen: de natuur was overweldigend (we hadden ongelooflijk veel keren een "WAAW-gevoel" ), elke plaats die we bezochten in Bolivië was weer totaal anders. We waanden ons eens in de Far West, dan weer in een prachtige natuurdocumentaire, dan weer in een teletijdmachine , dan weer in de koloniale sferen of we waanden ons echte vogelspotters,...  De reisperiode was heel goed (mei), het was het begin van de winter, met zonnig weer overdag (14 -20 ° C) en zeer koude nachten. We voelden de kou heel erg omdat er nergens verwarming is in de huizen. Geen isolatie, enkel glas en een zon die om 18u al ondergaat. 
De Bolivianen ervaarden wij eerder als  timide (sommigen waren echt beschaamd) en niet zo hartelijk. Bolivianen gaan ook niet zo hartelijk met elkaar om. Eenmaal het ijs gebroken zijn ze wat openhartiger. We voelden ons op geen enkel moment onveilig (ook niet in La paz) en hoorden ook geen verhalen van andere reizigers in die zin. We hadden boven de 3000m dikwijls last van de hoogte: lichte hoofdpijn en/of slaapproblemen.

Net zoals in Guatemala investeert de Boliviaanse overheid niet zoveel in zorg voor de zwakkeren. Zo is er wel schoolplicht, maar veel kinderen gaan niet naar school omdat de ouders het schoolgeld niet kunnen betalen. Dit treft vooral de armere bevolking en de grote gezinnen. Er is geen tegemoetkoming vanuit de overheid voor deze kinderen. Oudere mensen ontvangen geen pensioen. We vonden het schrijnend om zoveel bedelende oudere mensen op straat te zien, alsook oudere mensen die met een klein kraampje proberen te overleven. De gezondheidszorg is heel duur. Zo kost een raadpleging bij een dokter of tandarts alleen al 100 Bolivianos (zo'n € 13), onbetaalbaar voor de grootste groep van de bevolking.

Bolivië is rijk aan grondstoffen en mineralen en toch is het een arm land. Eén van de oorzaken ligt in het feit dat de exploratie van deze grondstoffen en mineralen vooral in Buitenlandse handen is...ook Belgische bedrijven zijn hier actief: zo hoorden we dat een bedrijf in de woestijn Borax ontgint en uitvoert naar Amerika om te verwerken, en dat een ander Belgisch bedrijf zink opkoopt uit de mijnen van Potosí. Een ander probleem is dat het land geen exportmogelijkheden meer heeft over zee. Bolivië verloor 130 jaar geleden in een zee-oorlog, zijn enige kustlijn aan Chili (het huidige Noord-Chili). Morales eist nu, als compensatie, een vrijhaven terug van en in Chili om zijn goederen te exporteren over de wereld. Hij bracht dit voor het Internationaal gerechtshof van Den Haag, eind dit jaar wordt een uitspraak verwacht. De huizen en gebouwen in Bolivië kleuren rood (van de bakstenen). Overal in het land zijn de mensen bezig met hun lemen huizen in te ruilen voor een stevig bakstenen huis. We zagen ook veel onafgewerkte huizen en gebouwen (bij gebrek aan geld? of geen lening meer?)

Vorig jaar was er heel wat te doen ivm. de huidige president, Evo Morales. Daarvan zijn de veel beschilderde muren, overal in Bolivië, met "SI EVO" of "NO EVO" nog stille getuigen. Morales, een eenvoudige cocaboer uit het Andesgebergte kwam in 2006 aan de macht en wou vorig jaar de grondwet wijzigen om zijn vierde ambtstermijn mogelijk te maken. De Bolivianen wezen dit, bij referendum, echter af. In zijn beginperiode maakte hij zich heel populair bij de armere bevolking omdat hij de armoede in zijn land aanpakte. De laatste jaren ging hij echter meer in zee met de Boliviaanse elite, wat de gewone bevolking hem heel kwalijk heeft genomen, vandaar de " NO EVO " !

Bolivië betekende voor ons:
vrouwen met bolhoed en brede rokken * mooi gekleurde stoffen doek op de rug * een indrukwekkende zoutvlakte  * veel slechte wegen, pistes en veel dodenkruisjes langs de weg *  lama's en cactussen * prachtige natuur, met pareltjes van vulkanen,bergen, meren, valleien, woestijn * lekkere jugo's ( fruitsappen ) en lekker fruit * vreemde menu's:  soep met frieten erin, kip met friet, rijst, spaghetti,... *  veel klimmen & dalen en last van de hoogte * leuke ontmoetingen met andere reizigers * veel gelovigen en kerken, maar ook nog veel Inca-rituelen * veel nachtbussen en... een leuke en avontuurlijke week met Sander en Selien !