AREQUIPA - COLCA CANYON ( 4 - 8 JUNI 2016 )

Zeer vervelend om rond 4u 'smorgens aan te komen in Arequipa. We voelen ons totaal niet uitgerust! Het enige wat ons te doen staat is wachten op het ochtendlicht. We zijn niet de enigen, in het busstation draait het leven op volle toeren. Het is van horen zeggen maar het schijnt dat die plaats de uitgelezen plek is voor de gauwdieven? We hoorden reeds enkele negatieve verhalen van backpackers die werden bestolen. We zijn alert en we zorgen dat we onze rugzakken steeds dicht bij ons hebben. Het is hier altijd vroeg dag en rond 6u laten we ons, door de taxi, afzetten op de Plaza in

Arequipa. We gaan op zoek naar een hostel en settelen ons in 'hostel Mango'. Arequipa is een mooie koloniale stad. Maar na ons eilandleven voelt de stad een beetje 'te' sjiek aan. Alles lijkt zo perfect. Geen traditionele kledij in die stad. Bij alle winkels melden ze dat er kan betaald worden met kredietkaarten. De steden zijn nodig als tussenstop, maar we zullen er niet langer blijven dan nodig. Wij moeten ook onze 'Sol's' aanvullen. Het is niet vanzelfsprekend om geld uit de automaten te halen, soms werken ze niet en de bedragen die we kunnen tanken per dag zijn belachelijk laag. We willen de

Colca Canyon in en zoeken uit of we dit georganiseerd zullen doen of alleen? We beslissen het tweede want wij zijn geen groepsreizigers. We wandelen naar de andere kant van de stad en bekijken 'El Misti' vanuit de mirador. We zijn tevreden met 1 dagje Arequipa. We laten onze grote rugzakken achter in het hostel en vertrekken richting Cabanacunde met onze dagrugzakken. We nemen de lokale bus en we weten dat we voor 6 uren zoet zijn. Het is een zeer mooie busrit en beslist de moeite waard. We rijden door de pampa, het woongebied van de vicunas. De rit verloopt traag want we moeten de Pata

Pampa pas (4.825m) over. De uitzichten zijn wonderbaarlijk mooi.  Na 4 uren is er de eerste maar ook meteen de laatste stop in Chivay. Er worden weinig (plas)pauzes ingelast. Oud en jong is hier goed aan aangepast?
Vanaf Chivay zien we de canyon liggen. Nog 2,5u busrit, een streling voor ons oog. Zeer woeste prachtige natuur, langs de bergflanken terrassen waar er wordt op geteeld. Cabanacunde is de uitvalsbasis voor de Colca canyon. Een dorp waar de tijd is blijven stil staan, weg van weg. Een smalle hoofdweg en voor de rest zandwegen. De vrouwen

dragen allen een zelfde hoedje en een typische Cabanacunde-rok. Wij kiezen onze slaaplocatie in 'home patchamama'. Deze wordt uitgebaat door Ludwige, een Peruaan die 3 jaar in Antwerpen woonde. Hij spreekt nog een aardig mondje Nederlands wat zeer leuk is voor ons. Wij krijgen van hem de canyon-uitleg in onze taal. We weten dat het hevig zal zijn maar we zien ons 3daagse helemaal zitten. De zon kan brandend heet zijn in de Canyon en we krijgen de tip om zeer vroeg te vertrekken. Wij zijn om 7u reeds op pad. Wij moeten de Canyon in en dit betekent vooral dalen. We starten op

3.287m en moeten 1.200m dalen. Het is lastig dalen op het 1persoonspad dat enkel uit losliggende stenen bestaat, zigzag naar beneden. We gebruiken onze wandelstokken als remmen en hierbij mogen we ook onze knietjes niet vergeten. We nemen op tijd en stond een pauze om te genieten, om kiekjes te nemen en om bij te komen. De uitzichten zijn megafantastisch. De eerste uren verlopen vlotjes maar het sterk afdalen blijft duren, de zon brandt genadeloos op ons in. Ik moet ferm op mijn tanden beginnen bijten en na een tijd zit ik op mijn tandvlees. Filip neemt mijn rugzak over en bij hem lukt het nog al bijtend op de tanden. Totaal

uitgekookt, uitgeblust kom ik aan Llahuar. Filip had het ook lastig maar put nog niet uit zijn reserves. Het dorp Llahuar is zo goed als onbewoond. Enkel een koppel met hun blinde bejaarde moeder woont er nog. Zeer bijzonder om hier te wonen. Wij snappen dit niet zo goed?  Naast de zeer mooie natuur is hier verder niets. Het hostel ligt hoog. Nog 1 pittige afdaling en we komen een beetje thuis. Na de soep en het eenvoudig maal ontspannen we in het thermale bad. Hiervoor moeten we weer helemaal naar beneden. een zeer bizar natuurfenomeen, naast de ijskoude Colca komt er heet

(39°) water uit de grond. Ik sta op "0" energie. Door de felle zon? De te sterke afdaling? Dorst want ik voel me uitgedroogd. Honger? De hoogte? Te zware mochilla? Of? Of? Ik duik om 17u het bed in en kom er niet meer uit. Filip heeft de avond voor zich alleen. Maar veel valt er niet meer te beleven, om 20u30 en na het genieten van een piscosour vertrekt hij ook naar dromenland. Dag 2 is een stapdag van 6 uren, wij beslissen om dit niet meer aan te gaan. Het moet leuk blijven en wij zijn al apentrots met onze grensverleggende prestatie van gisteren. We klimmen en

dalen af tot bij de grindweg en nemen de bus terug naar Cabanacunde. In ons hostel Llaguar bouwen ze nog enkele hutten bij. De eigenaar is al van 's morgens vroeg alles naar beneden aan het dragen. Berg op, berg af met houten planken, matrassen, bedden, voorraad....alles wordt door mensenhanden gedragen. Wij staan versteld van hun kracht. Aan de weg wachten ook vele lokalen die van her en der uit de bergen komen. We geraken aan de praat en horen van een dame dat zij reeds 2u stapte om tot hier te komen. Wie wil hier wonen? Enkel ruwe bijna onbegaanbare natuur, zeer zeer mooi maar niet om in te leven. Toch niet voor ons! In het busje worden we als sardienen in een blik bijeen geduwd. Zo rijden we 1,5u tot in Cabanacunde. We recuperen snel en vertrekken 's anderendaags terug richting Arequipa. We nemen om 7u30 de bus en houden halt aan 'Cruz del Condor', het uitkijkpunt waar de condors altijd te zien zijn in de vroege morgen. Wat een mooie ervaring om die zwevende vogels te kunnen zien. Er staan heel veel toeristen maar het is zeer stil als de vogels zweven tussen de rotsen. Een bijzonder moment. Rond de zon is een grote kring te zien: een halo.  Om 9u30 nemen we de volgende bus richting Arequipa. Een vrachtwagen kantelde en de hele lading ligt verspreid. Dit zorgt nog even voor een oponthoud. Maar voor de
 

lokale dames een ideaal moment om veel muna te trekken, kruiden om overheerlijke thee mee te brouwen.  We beslissen om deze nacht nog verder te reizen naar Cusco. Dit wordt een lange busrit van 10 uur.