CUSCO - MACHU PICCHU ( 9 - 15 JUNI 2016 )

 

We vinden een leuk hostel in de buurt van San Blas, de kunstenaarswijk van Cusco. Er is een doe-het-zelf-keuken, zodat we elke morgen havermoutpap kunnen maken. Cusco was de hoofdstad van het Inca-rijk en werd door de Spanjaarden ingepalmd en gekoloniseerd. De stad is heel toeristisch (veel winkeltjes en restaurants), maar aangenaam en gezellig om in rond te dolen, wat we ook doen. We bezoeken de oude Inca-muren en zijn onder de indruk met welke precisie de Inca’s deze enorme rotsblokken op en in elkaar zetten. In deze muren zitten ook afbeeldingen van

dieren (die voor hen heilig waren) verscholen. We vinden, met wat hulp, de afbeelding van de poema en de slang. We bezoeken ook de grote centrale markt, San Pedro, waar veel vrouwen, in traditionele kledij, letterlijk alles proberen te verkopen. We gaan af op het geluid van fanfares en komen zo terecht in een processie ter ere van Maria. Er wordt vuurwerk afgestoken en wel 20 mannen dragen het zware beeld van Maria, omringd door vele gelovige Peruanen en fanfares. Er wordt gebeden, gezongen, muziek gemaakt en veel bier gedronken. Blijkt dat deze processie de start is van de Cusco-feesten.

 

Rond Cusco ligt de Heilige vallei, met veel Inca-sites. We schrijven ons in voor een daguitstap naar enkele sites. Ons busje zit maar half vol, plaats zat. We bezoeken de Incasteden Pisac en Ollantaytambo, beiden gelegen op de flank van een berg, met prachtig zicht over de valleien en de bergen. De Inca’s waren heel bedreven in het maken van terrassen voor het telen van maïs en aardappelen.’s Middags is er een buffet voorzien. Als we het restaurant binnenkomen lijkt het wel alsof we op een trouwfeest terecht gekomen zijn…een versierde zaal, live-muziek en een buffet om ‘U ‘

tegen te zeggen (t’ zijn ne keer geen frieten of rijst ). We hebben in geen weken nog zo lekker gegeten.  Als we ’s avonds in Cusco aankomen is er een parade op de Plaza. We zien veel glitter en er is veel ambiance.  Vele muziek- en dansgroepen passeren langs de Plaza. Peruanen houden duidelijk van plezier en feesten.

 

 

Cusco is ook de uitvalsbasis om de Machu Picchu te bezoeken. De treinrit vanuit Ollantaytambo en de Incatrail is heel duur en een weg naar de Machu Picchu is er niet. Gelukkig is er ook nog een alternatief, dat de route ‘ langs de achterdeur naar de Machu Picchu’ wordt genoemd. ’s Morgens staan we stipt om 7u aan de kerk van San Blas. Een microbus komt ons oppikken, wat een heel gedoe blijkt te zijn. Pas om 8u30 zit het busje vol en kunnen we vertrekken. Het wordt een rit van 120km door de bergen. We zigzaggen 2 uur omhoog tot we de pas van 5200m bereiken en zigzaggen dan 2 uur weer naar beneden. Het zicht is fantastisch, volgens Martien (want ik lag te pitten op de pas). 7 uur later bereiken we de eindhalte, de parking van de electro-hydrica. Van hieruit moeten we nog 10 km stappen langs de spoorweg. De wandeling is heel tof en mooi. We volgen de rivier en de spoorlijn in de canyon, omgeven door hoge bergen. We zijn hier in de tropen, met prachtige bomen en planten en tropische vogelgeluiden. Het wordt al donker als we ‘ Agua Calientes ‘ bereiken, het stadje aan de voet van de berg Machu Picchu. In dit stadje zijn veel toeristen, met allen hetzelfde doel: het magische ‘ Machu Picchu ‘ bezoeken.

 

Als we willen informeren voor de beklimming van de berg, blijken alle infokantoren al gesloten te zijn. zonder goede info, geen beklimming. We regelen een busticket naar boven voor morgenvroeg. In de vroege ochtend zijn we duidelijk niet de enigen die de bus van 5u30 willen nemen. Maar alles is hier goed geregeld en tegen 6u zijn we op de Machu Picchu. De bergen, de Incastad is nog in de mist gehuld. We zijn stille getuigen hoe de mist verdwijnt en zo de schoonheid van de Incastad prijsgeeft. We wandelen naar de ‘ Puerte del Inca’, vanwaar we de stad volledig kunnen overschouwen.

Deze stad ligt op 2500m hoogte, in een zadel en volledig omgeven door terrassen. De Machu Picchu werd pas in 1911 ontdekt, na 400 jaar van verval. De stad is nog redelijk intact, met de Zonneberg, de astrologie-berg, enkele tempels,… we wandelen wat, rusten, laten alles tot ons komen. Kort na de middag dalen we de 1400 trappen af tot in Agua Calientes. Tijdens de ‘happy hour’ laten we ons gaan aan de lokale aperitief, de Piscosour ! We zijn beiden happy dat we de Machu Picchu bezochten.

 

De volgende dag reizen we terug naar Cusco. We wandelen de 10 km langs de spoorlijn terug (we zien onderweg enkele groene papegaaien) en zijn stipt om 14u op de parking van de Hydro-electrica. Het is weer een heel gedoe tot alle toeristen in het juiste busje zitten. We vertrekken uiteindelijk als laatste om 15u30. Het is meteen duidelijk dat onze chauffeur een ‘cowboy’ is en niet van plan is om overuren te kloppen. Hij zigzagt de bergen op, zonder af te remmen, soms met gierende banden in de draai. Hij mindert geen snelheid, zelfs niet in de mist, boven op de pas. We zijn er niet gerust in, we willen niet eindigen als één van de vele kruisjes langs de zigzagweg. Anderhalf uur vroeger dan voorzien zijn we in Cusco. De volgende dag slapen we uit, gaan nog wat dolen in de stad. Cusco is een gezellige stad, we hadden hier zeker nog enkele dagen kunnen doorbrengen, maar het avontuur naar de amazone lonkt. We maken ons klaar voor de nachtbus naar Lima, een rit van 20u en 900km ver.