Colombia
BOEMT! Zowel Colombianen als buitenlandse toeristen hebben Colombia als
reisbestemming ontdekt. Colombia biedt voor elk wat wils, het heeft voor elke
type reiziger, jong of oud, wel iets in petto.
het is een heel gevariëerd land, met de Caraïbische kust, de bergen,
woestijn, de waxpalmen,…We vonden Colombia een heel leuk land om door te
reizen. De meeste Colombianen zijn vriendelijk, behulpzaam en staan altijd klaar voor een babbeltje. Ze
willen weten wie we zijn, vanwaar we komen, of we kinderen hebben en wat ons
beroep is. En natuurlijk de belangrijkste vraag: of we Colombia een leuk land
vinden om door te reizen! Leuk ja, maar ook een lastig land om door te reizen.
Een directe bus (naar de volgende bestemming) is in de praktijk heel wat minder
direct ( we moesten tweemaal 5 keer overstappen). Colombianen zijn slecht in
organiseren, al doen ze wel alsof, met hun passagierslijst in de hand. Het
duurt gemakkelijk een extra uur tot je effectief vertrekt (en niemand die weet
wie op wie of wat wacht). Daarnaast is de Colombiaanse tijd duidelijk anders
dan de Westerse tijd…nog 5 minuutjes betekent hier ‘nog 50 minuten’ ! Alles gaat
er relax aan toe…don’t worry, be happy! Toch is het een fantastisch land om door
te reizen!
De sfeer in
Colombia deed ons soms denken aan die van
Cuba: overal muziek, vrolijke
mensen,.. Colombianen zijn levensgenieters ( vooral in het Noorden) en zeer
sociaal. Ze zitten altijd met een groepje samen, met muziek en drank. In het
weekend trekken ze er met vrienden en familie massaal op uit ( waar we steeds
rekening mee hielden). We hebben heel veel vrienden in Colombia want iedereen
spreekt ons aan met “Ola amigo of Mi amor…”. Colombia
kampt nog steeds met het imago van een ‘gevaarlijk en onveilig land’. Toen we
het land doorreisden hadden we toch wel vlug door dat Colombia meer is dan de
Farc en drugs. Er zijn wel nog overal en
massaal politie en soldaten aanwezig in het straatbeeld. Het openbaar vervoer
is over het algemeen veilig, maar een nachtbus nemen tussen Popayan en San
Augustin is een afrader. Niet dat het daar extra gevaarlijk is maar de bus
doorkruist een lange tijd puur natuur waardoor rovers sneller een kans zien. We
waren ook nooit laat op straat (deze
gouden regel geldt trouwens voor heel Zuid-Amerika). We hoorden meerderde
verhalen van gestolen gsm’s en recent een drietal verhalen in de buurt van
Taganga- Santa Marta van overvallen ‘s nachts met bedreiging met geweer of mes.
Net zoals
veel andere Zuid-Amerikaanse landen is er een groot verschil tussen de rijke en
de arme klasse. Er is slechts een kleine middenklasse, waardoor de extremen van
arm en rijk nog duidelijker zijn. In de steden zie je de hipste winkels, auto’s
en kledij terwijl je na 5 minuten rijden uit de stad echte sloppenwijken ziet,
barakken gemaakt van afval, omgeven door vuilnis. Onderwijs is
geen prioriteit voor de Colombiaanse overheid. Er is in theorie wel
schoolplicht voor alle kinderen tussen 6 – 13 jaar, maar in de praktijk gaan
heel wat kinderen ( van de armere klasse) niet naar school. Ignace, een Spanjaard die in Colombia in een
NGO werkt om kinderen te ondersteunen, o.a. in scholen, bevestigde dit. Het
niveau van onderwijs is in de dorpen dikwijls zo laag dat de overgang naar de
hogere school een groot probleem is. De gezondheidszorg is goed georganiseerd
voor de rijkere klasse, heel wat minder voor de armere klasse. Er gaat een deel
van hun loon naar een gezondheidsverzekering, die dan de kosten op zich neemt voor medische kosten
en medicamenten. Voor de armere klasse is er enkel basisondersteuning.
Colombia
betekent voor ons: lekkere panela, limonada en koffie & arepa’s , plata’s,
en gefrituurde vis & overheerlijk
fruit & overal en altijd vrolijke muziek & lange en lastige busritten
& vriendelijke mensen & kleurrijke gebouwen, prachtige graffiti &
het Noordelijkste punt van onze reis in Zuid-Amerika & slapen in hangmatten
& woestijn & gele, witte en groene blusapparaten & het laatste land
op onze fantastische reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten